”Ik wil alleen een incassobureau die op basis van ‘no cure no pay’ incasseert, die heb ik nu namelijk. Ze handelen alleen niet zoveel op de dossiers dus als jij ook no cure pay incasseert wil ik het wel overdragen. Wel ‘no cure no pay’ natuurlijk!”
Je hebt een rechtsbijstandsverzekering en daarbij zit ook een incassomodule, je zit bij een ander incassobureau die op basis van no cure no pay incasseert of je bijvoorbeeld geen extra geld uitgeven om ervoor te zorgen dat je eigen geld binnenkomt. Oftewel, allemaal redenen om te blijven zitten met openstaande dan wel niet geïncasseerde posten.
Kwaliteit
Het antwoord op de algemene vraag of kosten bij de debiteur worden verhaald is altijd ‘ja’. De volgende vraag waarom ik dan ook nog kosten bij het bedrijf moet neerleggen is het antwoord ook vrij simpel. Om de kwaliteit van mijn werkzaamheden te kunnen blijven nakomen. Elk bedrijf, jurist, advocaat, deurwaarderskantoor of incassobureau kan een debiteur die, na het versturen van 1 à 2 brieven, direct betaald even goed incasseren. En dan kan er ook no cure no pay geleverd worden aangezien er relatief weinig werk mee gemoeid is. Heeft jouw debiteur, zoals velen natuurlijk, wat extra aanmoediging nodig om te betalen? Dan wordt je, onder de voorwaarden van no cure no pay, als snel het ondergeschikte kindje. Want tja.. voor een dossier waar € 40 incassokosten bijkomen is het uiteraard niet rendabel om 20 brieven te sturen, een huisbezoek in te plannen en ook nog drie a vier keer in de week te bellen en dan tot de conclusie komen dat de debiteur failliet gaat, de schuldhulpverlening in of gewoon volhoudt met niet betalen. Aan het einde van de rit geen geld, wel kosten. Dus wat gebeurt er al snel de druk gaat er af en er wordt inderdaad niet meer betaald omdat de druk eraf gaat en kom je op het punt van ‘No Pay no Cure’.
Wie het meeste belt, krijgt het meeste geld!
Tevens moet je bedenken dat als je als bedrijf niet de commitment hebt om € 50 te betalen om € 500 binnen te halen het wellicht niet waard bent om het geld ook daadwerkelijk te krijgen. Onze klanten sluiten een servicecontract af waar zij een vaste fee per jaar voor betalen – afhankelijk van het aantal dossiers e.a. wensen – en daarmee no cure no pay krijgen. Want incasseer ik dan een keer niet dan heeft de vaste fee mijn gemaakte kosten gedekt, heb ik alle mogelijke handelingen verricht en weet je zeker dat het zonder procedure niet binnen zal komen. Bij een procedure is het dan uiteraard nog steeds de vraag of het geld dan wel te verhalen is maar dat is een tweede zaak.
Dan kom ik gelijk bij het volgende punt wat nu waarschijnlijk door alle wanbetalers is geliked en gelezen; De ACM en AFM gaan onjuistheden bij incassobureaus rechtzetten. een korte inleiding voor de goed betalende onder ons – velen – die het artikel nog niet hebben gelezen. De ACM en AFM willen dat debiteuren misstanden bij de ACM en AFM gaan melden zodat deze waakhonden de betreffende overtreders kunnen aanpakken. Hierin gaat het bijvoorbeeld om niet toegestane acties die incassobureaus uitoefenen zoals een faillissementsverzoek of een dagvaarding overhandigen, extra kosten buiten de wettelijke staffels om rekenen maar ook een agressieve benadering tegenover debiteuren.
Probleem
Ik ben het geheel eens dat misstanden moeten worden rechtgezet en het is goed dat een autoriteit hierop beter toezicht gaat houden. De visie van de politiek en deze autoriteiten kijkt alleen uit naar de welwillende schuldenaar die tijdelijk in de problemen is gekomen en er graag uit wil komen echter wordt belemmerd door de benaderings- en werkwijze van incassobureaus. Dit is echter niet waar het probleem daadwerkelijk ligt. Het probleem ligt bij de zogenaamde niet-doeners. Deze doelgroep betreft de grootste problematiek binnen de incassowereld die elke ondernemer wel bekend is. Een schuldenaar die niet opneemt, niet reageert en of ophangt zodra je hem wel een keer per ongeluk aan de lijn krijgt zodra ze horen wie je bent.
De instanties die nu in opstand komen zeggen heel makkelijk, dan zul je moeten dagvaarden en zo het recht om je geld te krijgen halen. Dit betekent echter dat een bedrijf -BV- voor een vordering tussen de € 500 – € 12.500 zo’n € 800 moet investeren voor de gerechtelijke kosten van het behalen van een vonnis. (V.O.F. zo’n € 550) Dit lezende zul je begrijpen dat het niet mogelijk is om al je debiteuren te dagvaarden ook al heb je recht op je geld. Dus kiezen veel bedrijven voor lage vorderingen om ze maar af te boeken. De aanhouder wint, in dit geval helaas de schuldenaar die aanhoudt met het negeren van alle communicatie.
Bewustwording
Ook grote bedragen verdwijnen soms in de oninbare sectie van het boekhoudprogramma omdat er simpelweg weinig tot geen beslagmogelijkheden zijn. Dit neemt niet weg dat met een straffere toon of een andere manier om bewustwording van vervolgsancties er niet betaald kan worden. Veel schuldenaren hebben de spreekwoordelijke schop onder hun hol nodig zodat ze alsnog overgaan tot betalen. Als het nodig is kan er namelijk een heleboel.
Tevens is een procedure vaak niet lucratief omdat er op papier weinig te incasseren valt, maar een debiteur prima en welwillend € 75 per maand kan betalen. De softere aanpak werkt maar zachte heelmeesters maken stinkende wonden! Hoe deze nieuwe waakhond van invloed zal zijn zullen we nauwlettend volgen. Het zal mij echter benieuwen of dit het probleem echt aanpakt of juist meer mogelijkheden tot wanbetaling creëert. Mensen die in hun optiek bejegend zijn en dat misbruiken om niet te betalen.
Mijn mening; de mentaliteit van de niet betalende klant moet worden aangepakt en niet diegene het bedrijf met de niet-betalende klanten behartigt.
Door Daan Vos, Franchisenemer bij Straetus Incasso